سهراب و پیشرفت
سهراب که دید برای محل انتخابات برگزار کردند رفت و با شلوار لی ثبت نام کرد.انتخابات با اختیارات بسیار زیاد بود. سهراب برگه رو خوند برداشتن آجر از وسط کوچه.
اگر الی رو دیدی به ما بگو.درباره قلی چه فکر میکنی.کرکره مغازه رو کمک کن بره بالا.مبادا پیرزن محل زنبیل رو تکو تنها ببره تو مدیر محلی میتونی ببری.کمک به تیر چراغ برق در نقش روشنایی محل با سر تراشیده.و... همه رو خوند ثبت نام کرد چون دو تابعیتی بود رد شد.گفتن تو محل دیگه نقش لوستر داری در نقش روشنایی سر.
گفت مجلات بنفش برام حرف بافدن.من اونجا فقط یک بار نقش کلم داشتم. اونم وقتی کلم ها تموم شده بود بنر زدن انداختن گردنم روش نوشته بود کلم ها تموم شد از این بپرسید.و توی شناسنامم سه تا مهر انتخابات هست. یکیش مال انتخابات مصدق بود یکیش مال انتخابات تیم ملی یکیشم بندس لیگا.گفتن نهار چی میخوری. گفت مهمه.گفتن میخوام ببینیم طبقه چی هستی. گفت ما طبقه سیم هستیم. ظهرها که میشه تن باقالی با ماست میخوریم. گفتن طبقه مرفه هستند.باید حداقل استیک با طعم پنیر بخورید. گفت استیک که مرفه میشه. گفت اسکیت منظورمون بود.گفت اسکیت چجوری میشه خورد.گفتن مدیر محل باید کاری کنه که دیگران نتونن کنن. گفت من بلدم.مثلان برم رو تراکتور وایستم بپرم پایین پام بشکنه.گفتن کاری نیست اینکه. گفت بلدم مترو بزنم وسط کوچه. گفتن چجوری.گفت متری شیش و نیمو دیدی. گفتن آره. گفت متری دو نیم رو چی. گفتن نه. گفت منم ندیدم.که صلاحیتش تایید شد چون چیزی دیده که خودشم ندیده.گفت حالا بنر منو کجا بزنم گفتن کاغذ گران شده بزن رو سطل زباله. گفت آتش میزنن. گفت نه مگه فقط سطل آتش میزنن. گفت میگن رای منو پس بده. منم پس نمیدم گنگره سبزی پاک کنی محل هم که نمیشه اشغال کرد میزنم از تیر چراغ برق بالا میرم اونجا میگم رای منو پس بده.گفتن خودت گفت آره. گفتن رد صلاحیت بشه به خودش رای داده.گفت حالا که منو ستاره دار کردید منم شمارو ماه دار میکنم. گفتن چجوری گفت ماهواره میارم بالای تیر چراغ برق وصل میکنم همه ببینن. گفت بازم تو رد صلاحیت میشی.گفت نه اتفاقا رای میارم. میگن این مرد ماهواره رو آورد. که رییس کل انتخابات محل گفت نگاه کن دیر آوردی همه دارن.گفت ولی شما ندارید. گفت ما استانی نگاه میکنیم اونم ماهواره دیگه.گفت مشکلی که توش نیست. گفت نه فقط استان مارو نشون نمیدن گفت اشکال نداره شش ماهه بگیرید تبلیغ شامپو هویج کنید شش ماه که شد عوض کنید.گفت این که درست نیست گفت درست چیه الان تبلیغ قابلمه میکنن زنگ بزنی برات آدامس هم نمیفرستن.گفت اونا شبکه های زرده. گفت بفشش رو شما بزنید.تازه منتقد بیارید کارتون میگیره. انتقاد درباره ی کوتاه شدن نان ها و بلند شدن برج ها.خمیر ما از کودکی نان نداشت. تازه این ها همه حرفه من بهت رای میدم تو بمن چی میدی.گفت ریش بز هم بهت نمیدیم.گفت من بهت حرف میدم تو بمن چی میدی. گفت برف هم بهت نمیدیم. خلاصه قصه کشید به عمو سبزی فروش بله.
که دیدن شاپور پیر محل با شلوار گل گلی اومد وسط قر داد مثل قرقره.شبکه تو و اون هم پخش نکرد.گفتن چرا گفت خبرنگار اعزامی سهراب محله گل بابا صندوق ثبت نام رای همون جا ثبت نام کن همون جا رای بده .خلاصه قضیه کشید به وی او وی منتها نه خبر به عنوان سوژه خنده .خرس پاندا با خرس قهوه ای رو اول پخش کردن کنارش سهراب با دسته گل.خلاصه انتخابات برگزار شد و سهراب با نیم رای برنده نشد نیم رای رو هم یکی نصفه کاغذ اشتباهی کنده بود س فقط نوشته بود گفته بود سهراب همینم بخاطر گل جناب آقای مدیر کل صندوق رای.سهراب با نیم رای مثل نیمرو زرد شد.گفت حتما در انتخابات تملق شده.و همه بچه محلا رو جمع کرد از دیوار خونه خودشون رفت بالا و گفت کنگره خونه رو فتح کردیم فردا با موتور سکیلت میایم و محله رو فتح خواهم کرد.که بنزین تموم کرده بود و چون سهمیه هم نداشت با فرغون اومد همه دست هورا جیغ زدن سهراب فرغونت ما رو رها کرد محله رو جدا کرد قابلمه رو فدا کرد.یک شعارهای پفکی میدادن.
نه سهراب نه مهراب فقط علی دایی.کاغذ ما تموم شد سهراب سرنگون شد.فلافلی قشنگه پیتزا فروش زرنگه. سوت سوت لواشک رای منو پس بده!!!!
خلاصه از همه جا رونده رفت و محل رو ترک کرد میگن ها میگن ها سهراب الان تو کشور جیبوتی رییس جغرافیای تکذیب شدن هست.یعنی هر چی تایید میشه اون تکذیب میکنه.حقوقش به دلار نیم دلاره چون نیم دلار اونجا میشه پفک خرید. میگن سهراب نهار پفک شام پفک صبحانه کتک میخوره.منتها تکذیب کردند گفتن کیک با پنیر پیتزا میل میکنه. خلاصه سهراب چند سال بعد با ترفیع خیلی عمیقی رییس جمهور جیبوتی شد پیشرفت تو خارجه.الان نقش دستور دادن به جیبوتی هارو داره میگن نصف خاک نداشته جیبوتی رو هم از دست دادن هزینه ها بالا رفته.نصف نصف میکنن جاش هویج وارد میکنن. خلاصه شبکه جی بوتی وان رو زدن صبح تا شب فقط برفک پخش میکنه با تبلیغ هویج.قصه ما به ته رسید کلاغه به خونش چرا نمیرسه...!!!!
کافه فلوت-طنز کافه پیانو
کافه فلوت
/محل یورش به کافه/
اصلا به خاطر نمی یارم حالا هر چیزی که می خواد باشه رو..پشت دستام پنهان کرده باشم.یعنی استعدادشو ندارم بر عکس چیزی باشم که هستم.
اصلا این کارا مال شعبده بازایی که اگه خوب بهشون نگاه کنی..می فهمی خوب یاد نگرفتن از اون قدیمیاشون.
پس درد سر تون ندم برام اصلا مهم نیست می خوان بفهمین یا نفهمین اهل اعتراف کردنم نیستم ولی حالم داره از بوی زیر بقل این مشتری بهم می خوره
و قبل از همه از عطر خودم..که صد تومن پولشو دادم و از بست /پایین خیابون/گرفتم.
از این که چند ساله نتونستم یک دست کله پاچه بخرم که وقتی می پزمش اونقدر از بوش حال کنم که فکر کنم باید یک مهمونی بدم و همه بچه محلامو هم دعوت
کنم و گرنه مزه این کله پاچه ی خیالی رو تو عالم بی معرفتی چشیدم.
و هیچ سالی توی همه ی این سالها نبوده که دو جفت گیوه..با هم داشته باشم که جفت لنگش همیشه سفید باشه که وقتی پام می کنم حس کنم باید لی لی بازی کنم و گرنه قدو اندازه ی
حیاطمونو ندونستم..و هیچ پیراهنی هم نداشتم که وقتی دکمه هاشو می بندم و رو به روی آینه ی شکسته ی اتاقم وامیستم به خودم بگم لامصب از این پیراهن هاییه که وقتی خوب بهش
دقیق می شی می بینی همه دکمه هاش با هم می خونه و یک رنگه و می گه بجنب برو سر کارت که داره دیر می شه.
و همیشه هم از این جوراب های قدیم مدیمیم پام کردم که وقتی پات می کنی می بینی یک جاش سوراخ شده و یکی از شصتای پات زده بیرون اعتماد بنفس که هیچی ..حتی جرات نمی کنی
از تو کفشات درشون بیاری و به خودت می گی نه با این سوراخای جورابام همون بهتره که پاهامو از تو کفشام در نیارم.
و ریشم را تو همه ی این سالها با این دسته تیغ فلزیا و سه دونه پنجاه تومانی ها زدم.و وقتی خودمو تو آینه نگاه کردم دیدم که یک جای سالم تو صورتم نمونده و همیشه می گم هیچکی مثل
کل به رجب نمی تونه ریشای آدمو بزنه و سلمونیش واقعا که تکه.
در کافه رو باز گذاشتم ..برای این که بوی سیگارو و بوی چند جا از بدن مشتری هامو که بدجور فضای کافه رو پر کرده نسیم دلنگیزی با خودش ببره بیرون. و یک تکون هم به اونایی
که فکر کردن اینجا خونه بابا شونه بدم و یکم سرما بیاد تو تا بعضی ها که اتراق کردن بزنن به چاک.
این همه وراجی کردم که بهتون بگم..لباسم اگه مدل جدید بودو به خودم می رسیدم حتما رمضون دخترشو بهم می داد پس اساسا اگه کسی دخترشو بهتون نمی ده واس اینه که یا تیپتون
قدیمی شده یا به کل مشکل فنی دارید مثلا آدم کوچیکی هستین از نظر قدو از اینجور چیزا.
/این بار قرمز جیگریشو بخر!/
از در که اومد تو..دماغشو گرفت و گفت..اه لعنتی چه بویی می یاد آدم خفه می شه.و یک چرخی زدو همچین خودشو ولو کرد روی صنلی چوبی زوار
در رفته که از خونه ی ننه بزرگم آورده بودم.و کیف مدرسشو که از ننش بهش ارث رسیدرو انداخت گردن همون صندلی .گفت..گشنمه.گفتم..الان حاضر
می شه پرسید..چی داریم؟همین طور که تفاله ی چایی رو می ریختم تو سطل آشغال ..گفتم اشکنه تخم مرغ داریم.و بهش از اینکه موهاشو مثل این دختر
/کولی ها/بافته تبریک گفتم و حسابی از موهاش تعریف کردم.
همچین بی حال ..مقنعه ی چروکشو کندو انداخت یک گوشه .که مشتری ها ببینن و حالشو ببرن.و ببینم که چه موهای آشفته ای داره مثل ننش.بعد هم گفت که
دیکته شو شده صفر .هنوز داشتم سر پلاستیک آشغالارو می بستم و از بوی بدش بالا می آوردم که گفتم چه خوب.گفت که دوستش گفته حتما بابات حالتو می گیره .
چشمم تو پلاستیک آشغالا بود اما چهره زرد و نحیفش و روی بدنه ی استیل سطل آشغال می دیدم.طوری که یکخورده ای لپ هاشو چاق تر می دیدم.گفتم بابای خودش
بی حاله می بینی دخترکم الکی به آدم می گن بی حال و بعدشم می گن طرف معتاده.گفتم..صفر به مراتب از هیچی که بهتره حداقل تونستی کاغذو سیاه کنی و بی سواد نمونی.گفت..
بی سواد یعنی چی؟گفتم..بی سواد یعنی دوستت ..راستی نمرشو چند گرفته..گفت..بیست بابایی بیست.
گفتم..حسابی اوضاع کساده کاسبی اصلا نکردم دخترم فقط چند استکان چای مفته که فک و فامیلای مادرت اومدن و خوردن و رفتن و پولشو ندادن.گفت..یعنی دهنت سرویسه سرماه.
گفتم ..نه دقیقا سرویس خیلی به مراتب بیشتر تو مایه های این که باید با کمپوت بیای دیدن بابات .چایی رو که به نظرم دم کشیده بود ریختم تو قوری .سینی رو شستم و آماده کردم.
گفت تو مدرسه جنگ کرده با یکی از دخترا ازش پرسیدم سرچی؟گفت که شصتش رو به اون نشون داده بوده..بدون اینکه اون کاری کرده باشه و مستحقش باشه.گفتم ..بعدش چی شد؟
گفت منم حق شو خوردمو ساندویچ پنیر گوجه شو کش رفتم.گفتم..کار خوبی کردی.حقتو باید بگیری حتی اگه مامانت هیچوقت به فکرت نباشه.
بهش گفتم پاشو لیوانارو بشور که حسابی رو هم تلمبار شده..لیوانارو که دید ..نعره زد که چه خبره مثل اینکه دستت به کار نمی ره.
گفتم..بابتش بهت غذا می دم بخوری مگه نه؟اون وقت رفت بالامیزو در گوشم پچ پچ کرد که دیگه صدامو نیارم بالا و گرنه مجبور می شه به ننش چقولی چشم چرونی ها و خوش و بش
کردنامو با کولی ها و اسپنجی ها بده.
وقتی داشت دستکش های پارشو می پوشید تا ظرفارو بشوره گفت که باید یک جفت دیگه براش بخرم و بعد که دستشو تو دماغش کرد وخاروند ادامه داد..این بار قرمز جگریشو براش بخرم.
از خستگی ..همون جا پشت میز نشستم روی یک صندلی چوبی و یک سیگار فروردین در آوردم و یک سیگاری پیچیدم.همون بسته سیگاری رو که /غلام نشئه خور/دیروز برام آورده بود کافه.
ساعت نزدیکای سه بود که کافه رو بستم و با گل پری رفتم خونه برای خوردن نهار ننه جونش.
ضعیف بودن..
بی حاله گل پری!
مثل همیشه همین که اومد پیشم دیدم دستش تو دماغشه.اومد و نشست کنارم و شروع کرد به وراجی های همیشگیش ..بعدم اشاره کرد به دماغش که با دست اونو گرفته بود .
یعنی که عقل نداری که یک دستمال بدی تا از این وضعیت نجات پیدا کنم.
با همون وضع بلند سلام کرد..سلام گوسفند.
همیشه بابایی گرسنم رو طوری میگه که به نظر برسه میگه گوسفند و کلی با این که فکر می کنه من متوجه نمی شم عقده های کتک خوردناشو یکجورایی خالی می کنه.
گفت که توی سرویس شون یک دختره می خواسته از در ماشین که نبوده پرت بشه بیرون.
چون که حمید آقا داده درشو صافکاری نقاشی کنن تا از اون حالت له شدگی بیاد بیرون .
گفتم تو که جای پنجره نمی شینی ؟گفت نه همیشه می شینه صندوق عقب تا خاطر ننش جمع باشه و از این که اونجا امن ترین جای ماشین حمیده.
هر بار که می خواد قولی بده تا منم براش جایزه بخرم شصتش و پیش می یاره و رو شصتم می زاره و بعد بلند بلند می گه که اگه ایندفه هم جایزه یادم بره مجبور
می شه شصتشو نشونم بده و بگه آدم دروغگو.
ازش سوال کردم دیروز حال کردی؟وقتی داشت لباسشو عوض می کرد و پیشبند آبی تو آشپزخونه رو می پوشید که عکس فلوتو هم روش دادم بکشن پرسید منظورت چیه؟
گفتم شوت زدن شیشه نوشابه دیگه.
گفت آره.فقط سر خیابون رفت زیر ماشین صغری خانوم.
گفتم..مگه اونا هم ماشین خریدن.
گفت..یک پیکان جوانان چخ چخی انداختن زیر پاشون.
بعدم ازم پرسید ..بابایی ما پولداریم یا بی پول؟
گفتم..نه ما هیچکدومشون نیستیم.
پرسید یعنی چی؟یعنی نه آن قدر پول داریم که بتونیم یک پیکان از اونا که صغری خانوم ایناشون خریدن بخریم.نه آن قدر که بتونیم یک هندا125بندازیم زیر پامون
که حداقل با دو چرخ بتونیم حال کنیم و فکر کنیم که داریم با چار چرخ حال می کنیم.
بعدم تا ظهر که در کافه رو بستم دیگه ازم سوال نکرد همچی بگی نگی رفته بود تو خودش.
کافه رقیب پیدا می کنه!
اینبار گل پری از همیشه بی قرار تر به نظر می رسید.همین که اومد تو کافه فهمیدم که یک اتفاقی افتاده خودشو به من رسوندوگفت..بابایی یک کافه ی جدید دیدم.
گفتم..کجا دیدی.
گفت..تو همین خیابون خودمون.
گفتم..مطمئنی.
گفت..صد در صد
بعدشم یکی از رفیقای نود و نه درصد اطمینانیمو گذاشتم جای خودمو با گل پری رفتیم سراغ کافه ی جدیدی که می گفت باز شده.
وقتی با چشمای خودم دیدم باورم شد با هم پشت یک درخت که بالاش پرنده ای لونه کرده بود مخفی شدیم و سرک می کشیدیم تا ببینیم
اونا چکار می کنن.
به گل پری گفتم بره از در کافه رد بشه و ببینه اوضاع اونجا از چه قراره.
وقتی اومد گفت..بابایی یک نکته ی جالب کشف کردم.
گفتم کشفتو بگو..که مردم از کنجکاوی.
گفت..بابایی صندلی های کافه رو شمردم نوزده تا بود.
گفتم..عجب کشف مهمی کردی باقلوا.
بعدم برای اینکه از دلش در بیارم گفتم خب حتما دلیل خاصی داشته این کارشون..مثلا پول کم آوردن تا یکی دیگه بخرن تا بشه بیست تا سرراست.
گفت..بابایی بیچاره کارگراشون اینهو آدم آهنی ازشون کار می کشید.
گفتم کی ازشون کار می کشیده.
گفت..همون که پشت میز نشسته.
یک نگاهی انداختمو گفتم..این که بنظر آدم خوبی می یاد تازشم اون یکی دیگه هم که بیکارواستاده داره همرو تماشا می کنه.
گفت..آره ولی دوتای دیگشون بیچاره ها..از همه بیشتر کار می کنن.
گفتم..از همه منظورت چیه یعنی از اون دوتا.
گفت..نه از من بیشتر کار می کنن.
گفتم..خب پول بهشون می ده.
گفت..در عوض جونشونو می گیره.
گفتم..ولی بنظر آدم خوبی می یاد می دونی من چشم بصیرت دارم.
گفت..چشم بصیرت یعنی چی بابایی.
گفتم ..خودمم نمی دونم فقط ادعا دارم که می دونم.
گفت..هیچوقت بابایی اینجوری خودتو تا به حال ضایع نکرده بودی.
گفتم..آدم باید نقد پذیر باشه دخترم و تا هنوز معنی نقدو نپرسیده بود دستشو گرفتمو از اونجا بردم.
ولی ولکن نبود گفت..بابایی یکیشون مثل آدم آهنی کار می کرد.
گفتم..دیگه بسه نمی خوام یک کلمه دیگه درباره ی اونا بشنوم.
و دیگه رفت که گل پری تا ظهر از اونا صحبت کنه و با هم رفتیم خونه این یعنی آخر زندگیه مسالمت آمیز
و بدون خشونت ..دارم یادش می دم تا در آینده حداقل به این کارم افتخار کنه و نگه که بابام دیکتاتور بود.
تغییر و تحول در کافه!
بالاخره بعد از کلی فکر کردن و مشورت ساعت به ساعت و دقیقه به دقیقه به این نتیجه رسیدم که باید سطح کلاس کافه رو بالا ببرم.
اولین کاری هم که کردم این بود ..عوض کردن منوی نداشته ی کافه.
دادم رو چوب بنویسن حسابی دارم خرج می کنم همچین سر کیسه رو شل کردم که نگو همه ی پولای تو قلک گل پری رو در آوردم
اونم یواشکی خدا کنه نفهمه.
به یکی از بچه ها گفتم سر راه که می یاد منو رو بگیره خدا کنه خوب در آورده باشه.
خب بالاخره سر کلش هم پیدا شد..بنده خدا تا حالا دقت نکرده بودم چقدر کل شده.
رونمایی منو
به به دستش درد نکنه عجب بد خط نوشته همونی که دلم میخواست شد.
گفتم که این کارش حرف داره واسه گفتن شاهکار..خط میخی اونم با چه تسلطی ..باید بدم کنارش ترجمه ی خط میخیشو بنویسن.
فکر کنم این همون چایی نبات خودمونه...اسکولی نبات****
خب اینم انواع توتون چوبی در رنگهای مختلفه...میوه ای کشیدنی***
تخم مرغ در انواع مختلف..زرد وسط..در هم..خاگینه..شل..نیمه شل.سوخاری.سوخته***
سیب زمینی با /پنیر لیقوان***
چایی با کف ***تلخ.شیرین.
/شکلات فله ایداغ.سوخته.***
***کافه فلوت***
/مشتری یا مریخی/
تا ظهر حتی یک نفر نیومد بگه که چقدر با کلاس شدین یا آدرس خونه ی خالشو که از کدوم ور یا از اینور یا از اونور و یا آدرس این
کافه جدید رو بپرسه .حسابی مگس سرخ می کرد این دستگاه /حشره کش برقی/همچین بگی نگی از این دستیا بهتره حداقلش بهداشتی بدون
تماس با دست و ریختن دستو پای بلورین در فنجان ها بدون ضمانت نامه ی معتبر از هیچ کجا.
از این مدلایی هست که تو فیلم /مگه مگس ها دل ندارند/یکیشو همین/مورچه خوار/داشت.لامصب همچین زبونشو در می یاره و این مگسارو
می خوره که آدم حوس می کنه کار همونو درست مثل خودش انجام بده و از یک خرچ کردن یک ثانیه ای آنچنان لذت ببره که توهم برش داره که
می تونه یک مورچه خوار آدم نما بشه واقعا توهم فانتزی هم عالمی داره واس خودش که هیچوقت نصیب آدم تو واقعیت نمی شه.اینم از صدقه سر یه قلک چندین
ساله رو نمایی شده ی گل پری جونمه که اگه بفهمه خدا می دونه چه بلایی به سرم می یاره.
آخه ماجرای این قلکم واس خودش حکایتی داره.بیچاره پنج سالش که بود درست همون موقعای تولدش یکی دوروز قبلش..مادرش براش یک قلک سفالی خرید.
از همون زمان نه ولی یکمی بعدترش هر چی پول بهش می دادیم صافی بدون هیچ کلکی می ریخت توی اون پول بباد بده چون هر چند وقت یکبار خالی می شد
و باز پر.بعدشم که یکمی عقلش رشد کرد براش حساب پس مانده انداز تو بانک باز کردیم .هر چند وقت یکبارم خالی می شد آخه بنام من بود.تا اینکه زدو برنده
ی قرعه کشی شد اونم یکدستگاه چرخ گوشت که بیچاره همه چیز چرخ کرد به غیر از همون اسمی که از جد و آبادش براش مونده بود منظورم اسم گوشته که اگه گوشتش
نباشه چرخش لنگ نمی مونه.بالاخره با پس انداز خانوادگیمون تونستیم یکدستی به این کافه بکشیم.منظورم ساختن منوی چوبی و یکدستگاه دست چندمه مگس کش پیشرفته.
ولی با همین دوتا قلم..تغییر تحولی عظیم در صنعت الاف جمع کنی کافه پدید آوردیم.آخه از هردوتا مشتری سه تاشون در حرفه ی پر در آمد گدایی مشغول به کار هستند
و اگرم بهشون بگی شما ها از تکدی گری دارین نون می خورید اصلا ناراحت نمی شند و می گند که به ما این وصله ها نمی چسبه چون دیگه جای وصله زدن رو لباسمون
نمونده .واس این گفتم سه تا که اون یکیش فکر نکنه من نمی بینمش چون همیشه چشم بصیرت داشتم و آدم مریخی هم می بینم. همونی که با همشون فرق داره همیشه یکجوری
می یاد تو کافه که آدم جا می خوره از دیدنش همچین /جیم باندی/خودشو تو اون دوتا چتر باز دیگه پنهان می کنه که آدم موهاش سیخ می شه.
اونم بدون هزینه و وقت گذاشتن .همیشه هم شکلات داغ مونده می خوره.و اگرم گیرش نیاد هر چی که بمونه رو می خوره .در کل آدم مونده خوریه و از اون دوتا کلاسش بالاتره
چون دوستاش می گن تا بلدم تا بیشماربشمرم خونده.همیشه بنداشو باز می زاره تا یکی پیدا بشه و براش ببنده..و کلی هم صفا می کنه .فکر کنم هر هفته دوبار با سفینه ی مجانی
گذرش به اینورا می خوره و سری هم به ما می زنه و همیشه هم دونفر آدم محترم یا بهتره بگم متشخص اونو پنهان می کنن.زیاد بهش گیر نمی دم حالا اگه صدتومن نداره یک
چایی بخوره گناه که نکرده حداقل ته چایی که می تونه بخوره.البته با نرخ جدید منوی کافه فکر نکنم همونم گیرش بیاد .نمی دونم چرا پیداش نیست دلم براش تنگ شده.
همیشه هم گل پری تو کوکشه که یک وقتی در نره بیچاره و بمونه رو دستمون.
آخه اگه کوکش در بره دیگه هیچکس نمی تونه دوباره جا بندازش و همچین یک گوشه می مونه که باید بری و بهش بگی که اینجا هیچ جایی که با خودش فکر کرده نیست و
فقط یک کافه است..که شبها درشو می بندن.
اونم نه از دست دزدا ..فقط واسه اینکه بگیم ماهم کارمون درسته و چیزی واسه خودمون داریم.ولی بیشتر بخاطر این می بندیم که سارقین تا حدودی محترم ..وقتشونو هدر ندن و
سری هم به ما بزنن.اینم از خوبیه بیمه کردن مغازه ی ماست که حداقل روزی چند بار برگشو در می یارم و نشون مشتری مایه دارا می دم.آخه ما اصل ماست ما هم ترش نیست..
یعنی اینجوری می گیم که اونجوری برداشت کنن.حالا اگه بگم بهشون که ما اصل ماست ما هم ترشه که دیگه نمی یان اینجا و این یعنی صداقت در برخورد با مشتری و جذب که
تازگیا یک سی دی با همین مضمون نگاه کردم.
که یکوقتی کسی به ما مزنون نشه و همچین طبیعی رفتار کنیم که هیچ کسی نفهمه که همون که گفتم ترش نیست و همچین چکیده هم است.
یک خبر غافلگیر کننده؟
وقتی داشتم کرکره ها رو می کشیدم تا درو باز کنم با صدای تلفن که بدجورم گوش نوازه نصفه کاره کارمو ول کردمو به سمتش یورش بردم..
همچین که دیگه صداش در نیومد .خودش بود همون که اصلا فکرشو نمی کردم آقا پلیسه.
گفت باید به این آدرسی که می گه برم چون یک خبر بدی برام داره.
فکر کنم نگفت که غافلگیر بشم..منظورم این نبود که خدایی نکرده اونا قصد غافلگیر کردن منو داشته باشن نه فقط می خوان سر صبحی
همچین هوشیارم کنن که کسی کلامو بر نداره.یک حرکت ورزشی بدون تحرک بدنی..مغز که فعال بشه بقیشم بی خودی به کار می یفته.
وقتی به محل..بی مورد نظر کردم..محلی نبودن خودمو بین اونا احساس کردم.مخصوصا اون که مدام فیش فیش بی سیمش به آدم می فهمونه
یکی تو مرکز باید از خودش پایین تر از درجش چند تا خط داشته باشه.چون این که من می بینم خط نداره فقط ستاره داره اونم طلائیشو..نه
از این پارچئیاش اونم نه خود طلا بلکه آب طلا اونم نه آب طلا نه نقره.منو آوردن با یک تماس بالا سر جنازه .
خودشم خدائیش سنگ تموم گذاشت و از بچگی تا بزرگیه مقتولو که البته هنوز معلوم نیست که خودش خودشو مقتول کرده رو تعریف کرد.
دلم یکدفه درد گرفت..خودشه همون که می یومد کافه جیم باندی وارد می شد و با هزار التماس بیرون می رفت.
عجب راحت دراز کشیده همچین که انگاری از قبل می دونسته داره چکار می کنه.
عجب کامپیوتری هم داشته حتما شبهای مهتابی راز بقا نگاه می کرده.
عجب پیشرفته نگاهی دارم به اشیاء پیرامونم همچین که /تیویگن/ رو کامپیوتر می بینم.البته فکر کنم /کمدر/باشه آره خودشه بالاخره درست حدس زدم.
پدر دوست داشتنی؟پدر خوب من!
امروز تعطیلش کردم یک کاغذ پشت شیشه زدم .به علت گرفتگیه چاه دستشویی و ظرفشویی امروز مغازه تعطیل است.
با پدرم قرار قبلی داریم بریم لب چشمه صفا کنیم .راس ساعت در مغازه پیداش شد براش در ماشینو باز کردم و با احترام
سوارش کردم.
بعدشم سی دی که نداشتم براش بزارم تازشم نوارم ندارم ..براش یک آهنگ انتخابی خوندم اونم از /قادری/.
گفت..افتخاری چی چیزی از برداری.
گفتم ..فاز اونا بالاست ممکنه فیوز مغزم بپره.گفت..پس گوش کن من می خونم..خیلی صداش شبیه اصلشه
منظورم کپی برابر اصل اونم بدون خش..سی دی پدره تازشم/از مادرم /بهتر می خونه.
خیلی رفتیم تا به لب/چشمه/رسیدیم ..جای هندوانش خالیه.کلی برام خوند همچین که رفتم تو فضا ی توهم
کاش می شد لب چشمه یک کلوپ بزنم و فقط سی دی خواننده محبوبم پدرمو بفروشم یعنی بازم دارم فکر می کنم.
فکرشم با حاله مگه پدر من چیش از این خواننده ها کمتره صداش که خیلی بدک نیست.خوش برخوردم که هست..
بازم یک چیزیش کمه اونم اینکه دستش به میکروفنای اونا نمی رسه.باید بدم سایزش رو به صدا...
زیادم فرقی واسش نداره صداش از کدوم بلندگو در بیاد فقط بیاد حالا هر چی بیاد .اینوری انوریشم زیاد مهم نیست
هنر که مرز نداره .البته مرز می شناسه اما رد یاباش یکمی دچار مشکل شدن همچین بگی نگی پدر ما هم سنتی
حال می کنه و همین جا خوندنو به صد جای دیگه ترجیح می ده.
/این دیگه از کجا پیداش شد؟!!!!!!!!!!/
همین که داشتم کرکره ها رو پایین می کشیدم و هنوز تا نیمه پایین برده بودم..یکدفه سرجام میخکوب شدم.
باورم نمی شد که باورش کنم که اون الان جلوی من ایستاده و وجود داره و وجود داشته و حالا دوباره اومده
اینجا که چی رو بپرسه یا از چی به چی گفتننامون دیگه بهم گفتم گفت بگیم و اونم چی بگه فقط خدا رحم کنه که همه
چیز به خیر و خوشی تموم بشه.
همچین سه تیغه کرده که آدم حال می کنه ببوسش به مبارکی.خیلی فرق کرده اونم خیلی زیاد ..پیرترم شده آخه خیلی
ساله که از اون ماجرا می گذره.ماجرای منو صغرا و کبریت روشن تو مغازه که الان واسه سیگار روشن کردن خرج شد.
رو صندلی نشسته..سکوتش آزارم می ده.
چه عجب کجا بودی از این طفا به کجا می ری از این طرفا.
چی عجب نداره مرد مومن..سرزدن به یک دوست قدیمی که کارت دعوت نمی خواد.
گفتم..دوست قدیمی خیلی جالبه که اونم...
گفت..دوستی که حتما نباید از جاهای خوب شروع بشه.
چه دوستی..چه رفاقتی بقول خودت مرد مومن همون دوستیه قدیمی شما ما رو بس نخواستیم.
چی حالا سرقت هنری هم می کنی حرفای ما رو کش میای یا سرکارمون می زاری.
چه کشی من به حرفای شما وصل کردم نمی دونم اصلا کی گفته کار من..حرف من شبیه
اون خارجیه می مونه.همون که ساختارش نظام اخلاقی نداره شبیه.
چی می گی تو چرا الکی حرف می زنی من که از تو بازجویی نمی کنم.
گفتم..بازجویی نکردی چون من با صغرا بادا مبارک بادا بودیم.
گفت..هر چی بودو هر چی شده تموم شده من با جمع شدن کمیته ها بیکار شدم.
گفتم..خیلی از شما ها الان واسه خودشون پلیسی شدن به سلامتی.
گفت..ما که نشدیم ببینیم چجوریه پیشرفت کردن یا پیشرفته شدن خیلی توفیقی واسه ما نداره.
گفتم..ولی من پیشرفت کردم یعنی دیگه شاگرد بابام نیستم.
گفت..تو هنوز مشکل داری با کمیته.
گفتم..با تو مشکل دارم نه با کمیته.
گفت..چرا با من مشکل داری.
گفتم..چون خیلی الافمون کردی تا بهت ثابت کنیم که ما هم بله..
بادا مبارک بادا رو منظورم بود.
گفت..همون موقع هم که گفتم مبارک باشه.
گفتم..مبارک بود اما حالا نه ..می خوام طلاقش بدم برا همینم کافه زدم.
چی..می خوای طلاقش بدی آخه چرا مگه چی ازت خواسته.
چیز زیادی که نخواسته فقط گفته واسم باید فرش ده پانزده میلیونی بخری.
گفت..خب بهش می گفتی که نداری آخه با چه کاری آدم می تونه اینقدر پول بدست بیاره.
گفتم..بهش همینم تفهیم کردم گفته اگه تو چشماتو ببندیو به چراغ جادو فکر کنی شاید فرجی بشه و فرش بخریم.
بعدم تا برگشتم چایی با کف ویژه رو که سفارش داده بودو..بهش بدم دیدم نیست انگاری آب شده بود رفته بود
تو خاطره ها.کافه رو بستم..امشب به گل پری قول دادم براش ماکارونی با سویا درست کنم.
در پایان
بیست نکته را باید بگویم اول این که..
هیچ کافه ای به پای فلوت نمی رسه حتی اگه اسمش یدک بکشه با کلاسیشو.چون هیچوقت چیپس با پنیر نمی تونه اونقدر گران
باشه و اگرم ارزان باشه خوب نیست که چون پنیر نداره پس بخاطر پنیرش با حاله حالا اگرم سیب زمینی با پنیر لیقوان باشه که دیگه
حتما آخرشه منظورم اون آخر نبود .حالا می تونم بگم مشتی رمضون بهترین چیزی رو که می تونه هر انسانی به اون یکی دیگه یاد بده
به من آموخت و اون این بود که اگه من همون زمان از پنیری که اون می خورد تعریف می کردم یا بهش می گفتم سر شما مو داره حتما دخترشو بهم می داد و گیر
این صغرا نمی افتادم.ولی من راستشو بهش گفتم چون پنیرش خیلی شور بود نمی دونستم بعدنا خودم عاشق همین شوریش می شم.
2-بعدشم خیلی وقت بود که بی پول شده بودم و بدجوری احساس بی اسکناسی می کردم.و علاوه بر این یک بار که دخترم گل پری گفت هزار تومن بهم بده بهش
گفتم واسه چی و اونم گفت می خوام برم لپ لپ بخرم توش جایزه داره.منم نداشتم بهش بدم و از طرفی هم فکر می کردم اگه کافه بزنم حتما گل پری خوشحال می شه
که می تونه بره از اونا بخره و تازشم جایزش که می تونست زندگیمو تغییر بده.و حالا که کافه زدم و بهش پول دادم تا بره از اون تخم مرغ مصنوعی ها بخره که
توش می گن طلا داره می گم عجب احمقی ای کردم و گیرم فقط چند تا تکه اسباب بازی های با حال بدرد نخور اومد که گذاشتم جلوی دید مشتری ها که بفهمن ما هم
برای بچمون چه چیزایی می خریم که هم فال و هم تماشا.
3-بعدشم مامانش گیر داده بود که منو طلاق بده و منم پول نداشتم تا مهریه ای که خیلی هم زیاد بود را بپردازم .داغ بودم نفهمیدم سوختم منظورم دستمه که بدجور
سوخت اومدم بهش چشمک بزنم دستم رفت تو چایی ها..یادش بخیر نیم ساعتی خوش بودیم و از چیزای خوب حرف زدیم از اینکه دست به دست هم می دیم
و دنیا رو عوض می کنیم اما حتی نتونستیم تلویزیونمون رو که سیاه سفید بودو عوض کنیم وبقیه چیزها هم پیش کشمان تازشم برای این یکی که کنتر نذاشتن و تازشم
می گن می شه از کارش انداخت اونم با یک دوستت دارم که خیلی از سردل به ته دل می شینه..گفتن.
کافه فلوت-نویسنده-حسام الدین شفیعیان
1388
جشن تولد 206
مامی مامی
چیههههههههههه
امروز تولد مامانبزرگه
راست میگی ها
تولد ش امروزه
شمع حالا چجوری بگیریم پیدا نمیشه
چرا دیگه دو تا یک میشه دویست یک دو میشه دویست و دو یک چهار میشه دویست و شیش
206 خب یک بیست بگیریم.اینجوری ذوق زده میشه فکر میکنه بیست سالشه
نه برا قلبش بده
چرا
قلبش با باطری کار میکنه یادت رفته تازه باطریشم داره تموم میشه باید دوتا قلمی بگیریم
خب چجوری شمع فوت کنه
براش بده
تنگی نفس داره
ولش کن بدون شمع میگیریم
خب قند داره کیک براش بده
کیک نگیریم یدونه دونات بگیریم
نه چربه چربی خونش میزنه بالا
وای راست میگی ها خب چکا کنیم
براش آهنگ تولد مبارک فقط میزاریم
نه سمعکشم خراب شده نمیتونه بشنوه فکر میکنه بجاش
خب فقط چراغ روشن خاموش میکنیم هیجانشم کمه
نه فکر میکنه شب شده میخوابه
خب براش سوپ میپزیم
نه دندوناش مصنوعیه اونم خراب شده باید ببریم درستش کنن
خب دستشو میگیریم تو اتاق میچرخونیم یکمی دلش باز شه
نه دستش در میره پوکی استخون گرفته
خب بشینیم اون مارو نگاه کنه
نه نمیشناسه که آلزایمر داره
راست میگی ها
خب ببریم گلارو بو کنه
نه حس بویائیشم از کار افتاده دکتر میگه کم کم خودشم از کار میفته
چکار کنیم نیفته
دکتر میگه تنها قسمت بدنش که کار میکنه فکرشه اونم تنها همون دقیقه فکر میکنه که فکر نکرده
خب جوراباشو در میاریم جاش یه جوراب دیگه پاش میکنیم تنوع میشه
نه جواربشو با چسب چسبوندم بپاش
چرا آخه
پاش لاغره نمیشد جوراب سایزش پیدا کنم آخه
خب عینکشو عوض میکنیم
نه عینکش 200 ساله عوض نشده میگه با این عینک چیا دیده که ما ندیدیم
چی دیده یعنی
میگه اتاق رنگش بنفش بوده الان سوسنی شده همین
خب موهاشو رنگ کنیم
خب جمجمه نداره
هان چییییییییییییییییی
جمجمه رو با سوزن دوختن آخه از طبقه بیستم تو سن 200 سالگی پرت شده
چجوری مامی مگه میشه
خودش میگه وقتی خواسته پرت بشه نشده
ولی پزشکا میگن پرت شده یحتمل رو دشک آتش نشانی
جمجمه پوسیده بوده نصفشو دوختن
خب همش با چسب چسبیده بگو یدفه
مهم اینه که مامی یادگاری بمونه
بوی آقاجونو میده
حس میکنم وقتی مامی رو میبینم بعدش مامی رو نمیبینم
چجوری
آخه وقتی نگاش میکنم.اون میگه یه حرفی
ولش کن حالا
مهم اینه بتونیم 206 سالگی مامی رو جشن بگیریم
من میگم بادکنک بگیریم بترکونیم
خب اینجوری که مامی رو باید با آمبولانس ببریم خدایی نکرده جایی دیگه
راست میگی ها
من میخوام هرجور شده مامی بره تو 210 سالگی رکورد میل گینس رو بترکونیم
خب چرا مامی رو درست حفظش نکردین همش با چسب چسبوندین بنده خدارو
تا 195 سالگی عالی بود بعدش میگفت روغن نباتی اینجوریش کرده
آخه روغن دیگه گرونه
تا 193 سالگی فقط عکس بابا م رو میدیده
خب مامی الان خودتم کلی سنته
نه من آخه میدونی همه میگن تو اصلان بهت نمیخوره 120 سالت باشه همه میگن میخوره دو سال دوازده ماهت باشه
به سن من چکا داری دختر
هیچی ولش کن
اصلان میگم جشن نگیریم بریم خونه مامی بشینیم رنگ اتاق سوسنی رو نگاه کنیم
آفرین دخترم ولی یادت باشه خودتم 95 سالته
وای مامی دوستام میگن تو بهت میخوره یک ماه و هفت روزت باشه
تازه مامی دخترمو همه میگن اصلان نمیخوره بهش 70 سالش باشه اونو میگن اصلان بهش میخوره یک هفته و نصفیش باشه
خب دخترم دیگه داره دیر میشه باید قرصامونو بخوریم اول من بیست و سه تا قرص تقویتی دارم بیست تا هم قرص فوق تقویتی
وای چه عالی
بله تازه اینها که چیزی نیست بلدم بشمرم تا بیست
خب دیگه برو خونتون دیرت میشه مواظب خودتم باش کسی بهت متلک نگه دخترم
وای راست میگی ها برام تاکسی دربست بگیر یجوری که زودبره سوپم رو گاز تبدیل شده به غاز
باشهههههههههه دلبندم
--
طنزنویس-حسام الدین شفیعیان
قصه عشقی که میگن عشق کاترینه میگی نه بخون...
کاترین که فیلم رمئو و ژولیت دیده بود گفت من عاشق شدم
پدرش سرشو از یک کتاب 3000 صفحه ای بیرون آوردو گفت: عاشق کی شدی دخترم
کاترین نگاهشو دور نیمکره شرقی و نه غربی زد گفت عاشق هاکل برفین
پدرش تحسینش کردو گفت معلومه دنبال اندیشه ای که این عشق رو سر مشق قرار دادی
گفت نه الان هاکل هم بیاد کلاتو بنداز بالا
بابا گفت هاکل مگه چیشه
کاترین گفت شلوارش گشاده موهاشم شانه نمیکنه گوشی هاونگی هم تازه داره
گفت از کجا پیداش کردی
کاترین گفت از تو لپ لپ
باباش گفت دخترم بهتره درس بخونی پرفسورا که گرفتی بری نهضت مارپل و شرکا اونجا با جک دوست بشی بعد با اون بری
دور دنیا در 70 روز گفت چرا هشتاد روز نه گفت الان دیگه عصر سرعته قبلان هشتاد روز میرفتن الان تخته گاز برید به دیار باقی راهنمایی میشید
گفت الا نه حتی کفش بلا من عاشق انتونی برکینایی فسویی شوت بلینگی شدم
گفت اسمشم قشنگه کی براش انتخاب کرده
کاترین گفت قرار بوده مامانو باباش چشماشونو ببندن و هر جا رفتن ایستادن از رو تابلو اسم بزارن براش
گفت اه شانس آوردن دم جایی دیگه نه ایستادن والا میشد توالتونی هرجایی فس در رفت بلینگی اسم همونی
گفت نه از جایی رفتن راستش میخوره به کوچه خوشبختی
گفت اه اه مای مای چقد رمانتیک بودن
گفت وقتی رفتن شب بوده وقتی اومدن آنتونی نبوده گفتن رفته کلاس اول
چقد زود مدارج علمی رو پیموده چجوری
با مدرسان فالوشوتینگی
گفت اه من رفتم کلاس اول ب ثبت نام کامبوزی کنم گفتن جانداریم گفتم چرا گفت کاری که مدرسان بنپولتونی میکنه بهتره
خلاصه الان کامبوزونی باید دکترای رشته ی آش رشته داشت ولی الان ماست هم نداره
گفت الحق و انصافن درستو خیلی آهسته گفتی ولی من عاشق شدم
پدرش گفت یک اسمی بزار ما صداش کنیم
گفت بیژونی ماجوری آجوری
پدر گفت اهل کدوم قریه هست
کاترین فکر کرد گفت مزنگ دره ملول توابع درشت آباد دره بزنگ آباد شرقی اروپای غربی
گفت اه نه ما آبمون با اونا تو جوی نرفته تو دریا رفته
گفت الا بلا کفش بلا من بیژونی رو میخوام چون وقتی نگات میکنه انگار صدات میکنه یه آهنگی تو نگاشه که فالشه
گفت پس تصمیم داری بدبخت بشی
گفت آره من بدبختی رو از رو دختر کبریت فروش یاد گرفتم که گفت یخ هام تموم شدو کسی نخرید
گفت عجب جمله اتو کشیده نامرتبی احسنت
گفت من مدرک چرخ خیاطی دارم تازه من رتبه یک کنکور جلو افتادگان کالج منگول دره رو با چند مدارج علمی همینجور دارم
ولی بیژونی فقط مدرک نیمه تمام سه ماهه نهضت مارپل رو داره مشروط شده از ستاره هم داره
گفت اه چقد زود ستاره دار شده
گفت بمن خودش بمن گفت که والو هر وقت از تنگ بگیری مردی
منم از همون جمله عاشق اون شدم فهمیدم مرد زندگی من همین بیژونیه
تازه عصرها که میشه با سر میره تو حوض
چرا آخه
میگه اگه با سر یخ حوض شکستی کاری که مادرت کرده رو تقدیر میکنی یکجور خاصی تقدیر میکنه که مادرش سکته بیستم رو زده
عجب مادر محکمی داره
مامانش کمربند دان سفید کیوکشین کای رو هم هنوز نگرفته
گفت احسنت معلومه از دم در باشگاه رد شده
گفت آره خیلی آدم روشنفکریه شبا کلش روشن میشه
گفت العجبا خیلی مهمه
خلاصه برداشتنو برنداشتن رفتن خواستگاری بیژونی
مامانش درو باز کرد با جارو زد تو سر بابای کاترین که آمدی جانم بقربانت ولی شما چرا
کاترین جای باباش حرف زدو گفت مهم تفاوت سن ها هست نه تفاوت آمدن ها
من دویست بیست دو سال دو ماه ده روزمه ولی بیژونی شما دو سالو دو ماه چند روز عقبه
گفت بیژونی من نود سالشه ولی دلش یه دریاست
کاترینم گفت تو نگاه اون یک مارپله خاصی هست تو صدای اون انگار ماستی هست غم دنیارو جارو میکنم وقتی به من که نه به سمت شرقی در نگاه میکنه
گفت ننه تو همه عمر مثل تو رو ندیدم تو عتیقه ترین دختری هستی که من دیدم حالا بیا تو و در ظرف دو ساعت نامزدیو عروسیو همه رو خلاصه کنیم بره
که پدر گفت آروم آروم جونم بدون کاترین نمیتونم به خدا نمیشه والا شما چرا زحمت بکشید بله خلاصه کاترین با مهریه کمتر از نیم مثقال طلا
به پای سفره بخت نشست همشم میگن زندگی نمیچرخه بفرما اینم توهم فانتزی کاترین بیژونی چرا نچرخه مگه ممکنه
که خلاصه کفگیر بگیریم ته جمله رو با جمله معروفتری که میگه کلاغ قصه ها کجایی چرا پیش ما نیایی
طنزنویس-حسام الدین شفیعیان
سیندرلا و پراید سفید
سیندرلا که منتظر بود شاهزاده عشقش با اسب سفید بیاید. دم در کاخ مجلل ایستاده بود که یدفه دید یه نفر با پراید سفید شیشه دودی ایستاد پیاده شد گفت سیندرلا منم عشقت.
گفت اول واستا ببینم تو واقعان عشق منی به سوالای من جواب بده.
گفت پرایدت بیمه داره
گفت تو طرح تمدیده ولی بخاطر تو بیمه گفته اگه سیندرلا رو بگیری و مزدوج بشی بیمه آناستازیای ویژه برات داریم با طعم لواشک آلو
سیندرلا گفت پرایدت مدل چنده
گفت 72 منتها بهش میخوره 90
گفت اد تو همونی که منتظرش بودم پرید سوار پرایدو رفتن که یدفه به یک توده یخ برخورد کردند پراید غرق شد
همه مسافرای ماشینای دیگه میگفتن کامبگ هاشبگ نوک مدادی که یک نفر صدای اونارو شنید
گفت بریم کمک اون پراید سفیده که داره دوغ میزنه
یکی گفت بگمونم بوق میزنه
که کاپیتان پشت فرمون پراید آخرین نفر هست که داره میره تو عمق دریا
دستشو میبرد بالا همه میخندیدن میگفتن داره شوخی پرایدی میکنه
که دیدن دیگه دستشو نیاورد بالا گفتن اد پرایدش روغن سوزی افتاده باید زنگ بزنیم امداد کاپیتان بیاد
امداد اومد اما کاپیتان تنها یک عکس با قاب بود و پراید شده بود پر آبد منتها آهنگ داخل ماشین با تمامی ضعف ها و قوت ها آهنگی رو پخش میکرد عزیزم کجایی دقیقان کجایی
که یکی از ملوانان که زبل بود گفت این نقشه کار آمریکاست میخواد ما رو گمراه کنه چرا اهنگ گذاشته شده هماهنگ با آهنگای کشتی ما نیست
یکی گفت کار آمریکا نیست ولی ممکنه کاپیتان مسیرو اشتباه رفته خورده به کاخ سفید سیاه شده
که یه نفر صدا زد کاپیتان همه نگاه ها برگشت به سمت اون سمت دریا
پراید با حالت چرخ بال یک کش لقمه ای زد تو وسط موج ها رد کرد اومد رو بالا سرشون گفتن جلل القدرت پرایدو این کار ها
سیندرلا طناب نجات رو انداخت پایین همه دست به طناب افتادن تو برمودا الان سالهاست طرح اینکه برمودا چیست رو با داستان سیندرلا آمیخته کردند به خورد ملل دادن و گفتن مثلث برمودا اگه ایجاد شده مطمئن باشید سیندرلا اونجاست.منتها شیرین 120 سال داره منتظره اسب سفید هم نیست یک نفر با تقریبان یک دوچرخه هم بره جواب بلهرو گرفته و دیگه نیازی به انداختن پراید تو دریا نیست و خلاصه قراره همه در روز طبیعت با دوچرخه برن سمت برمودا اونجا سبزه گره بزنند به طرح نیابتی از سمت سیندرلا و پراید سواران دریایی...
طنزنویس-حسام الدین شفیعیان